Witaj Pokarmie, w którym niezmierzony
nieba i ziemie Twórca jest zamkniony.
Witaj Napoju zupełnie gaszący
umysł pragnący.
Witaj Krynico wszystkiego dobrego,
gdy bowiem w sobie masz Boga samego,
znasz ludziom wszystkie Jego wszechmocności,
niesiesz godności.
Witaj z Niebiosów Manno padająca
rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca.
Wszystko na świecie, co jedno smakuje,
w tym się najduje.
Witaj rozkoszne z ogrodu rajskiego
Drzewo owocu pełne żywiącego:
kto Cię skosztuje, śmierci się nie boi,
choć nad nim stoi.
Witaj jedyna serc ludzkich Radości,
witaj strapionych wszelka Łaskawości.
Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają,
k’Tobie wołają.